Αυτόλογη Προκατάθεση

Η προεγχειρητική αυτόλογη προκατάθεση αίματος μέχρι τις αρχές της 10ετίας του 1980 χρησιμοποιείτο σε περιορισμένο βαθμό. Όμως ο αυξημένος φόβος του κοινού μετά την αναγνώριση του κινδύνου μετάδοσης της HIV λοίμωξης με την μετάγγιση αίματος οδήγησε σε δραματική αύξηση των ασθενών που επιθυμούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια προγράμματα.

Η αυτόλογη προκατάθεση αίματος βρίσκει εφαρμογή προεγχειρητικά σε περιπτώσεις προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων, εφόσον η κατάσταση της υγείας του ασθενή του το επιτρέπει. Την απόφαση θα λάβει ο θεράπων γιατρός μαζί με τον γιατρό της αιμοδοσίας ο οποίος θα σχεδιάσει και το χρονοδιάγραμμα των αιμοληψιών και ο οποίος έχει την τελική ευθύνη της αξιολόγησης του ασθενούς όσον αφορά το αν η κλινική του κατάσταση επιτρέπει την προεγχειρητική αιμοδοσία.

Υποψήφιος για προεγχειρητική αυτόλογη προκατάθεση αίματος θεωρείται ο ασθενής που είναι σε καλή γενική κατάσταση ώστε να ανεχθεί την αιμοδοσία και τη χορήγηση σιδηροθεραπέιας, που θα υποβληθεί σε προγραμματισμένη εγχείρηση κατά την οποία αναμένεται απώλεια αίματος μεγαλύτερη των 500- 1000 ml αίματος στο 5-10% τουλάχιστον των περιπτώσεων και που έχει μπροστά του τουλάχιστον δύο ή περισσότερες εβδομάδες.

Πριν από την πρώτη αιμοδοσία και μέχρι την εγχείρηση μπορεί να χορηγείται στον ασθενή σίδηρος από το στόμα. Η χρήση ερυθροποιητίνης πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις εγκεκριμένες ενδείξεις και τους όρους χορήγησης που αναφέρονται στην άδεια κυκλοφορίας του προϊόντος.

Αντενδείξεις αυτόλογης προκατάθεσης αίματος

• Μπορεί να εφαρμόζεται με ασφάλεια σε ηλικιωμένους ασθενείς, ωστόσο μπορεί να χρειάζεται μεγαλύτερη περίσκεψη σε ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών. Παιδιά με σωματικό βάρος κάτω των 10 kg δεν πρέπει να εντάσσονται σε πρόγραμμα αυτόλογης προκατάθεσης αίματος. Σε παιδιά βάρους μεταξύ 10 και 20 kg απαιτείται συνήθως χορήγηση διαλυμάτων για αναπλήρωση του δραστικού όγκου αίματος. Δεν πρέπει να γίνεται προκατάθεση αίματος από ασθενείς με συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης μικρότερη από 100g/L. Σε ασθενείς με συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης μεταξύ 100 και 110 g/L η δυνατότητα προκατάθεσης αίματος εξετάζεται ανάλογα με τον αριθμό των προγραμματισμένων συνεδριών αιμοδοσίας και την αιτία της αναιμίας.
• Συνιστάται σε ασθενείς με θετικούς δείκτες λοίμωξης από τους ιούς HBV, HCV, HIV ή HTLV να μην περιλαμβάνονται σε προγράμματα προκατάθεσης αυτόλογου αίματος.
• Η παρουσία καρδιακής νόσου δεν είναι απόλυτη αντένδειξη εάν χρειάζεται, η δυνατότητα προκατάθεσης αίματος αξιολογείται από καρδιολόγο. Ωστόσο οι ασθενείς με ορισμένες ασταθείς κλινικές καταστάσεις όπως π.χ. ασταθή στηθάγχη, σοβαρή αορτική στένωση ή μη ελεγχόμενη υπέρταση, δεν πρέπει κανονικά να περιλαμβάνονται σε προγράμματα προκατάθεσης αίματος.
• Οι διάφορες τεχνικές αυτόλογης μετάγγισης έχουν σχεδιαστεί ώστε να προλαμβάνονται οι επιπλοκές της αλλοάνοσης μετάγγισης αίματος και να μειώνεται ο κίνδυνος των λοιμωδών επιπλοκών που σχετίζονται με τις μεταγγίσεις.
• Η συλλογή, η παρασκευή και η αποθήκευση των αυτόλογων προϊόντων αίματος που λαμβάνονται από προεγχειρητική αιμοδοσία πρέπει να γίνονται με τις ίδιες συνθήκες που γίνονται οι αλλογενείς αιμοδοσίες.