Ιός Δυτικού Νείλου
Πληροφορίες για τον Αιμοδότη
Γενικά
Ο ιός του Δυτικού Νείλου εντοπίστηκε για πρώτη φορά, το 1937, σε μια γυναίκα με εμπύρετο νόσημα στην Ουγκάντα, στην επαρχία του Δυτικού Νείλου απ’ όπου και πήρε το όνομά του. Η πρώτη μεγάλη επιδημία στην Αμερική έλαβε χώρα το 1999. Στην Ευρώπη, η πρώτη μεγάλης κλίμακας επιδημία συνέβη το 1996 στο Βουκουρέστι και η δεύτερη στη Ρωσία, το 1999.
Ο ιός μεταδίδεται μέσω τσιμπήματος του κοινού κουνουπιού (Culex spp) το οποίο προηγουμένως είχε τσιμπήσει ένα άρρωστο από τον ιό πτηνό. Προσβάλλει κυρίως τα πτηνά, τα άλογα και τον άνθρωπο. Λιγότερο συχνός τρόπος μετάδοσης είναι μέσω μετάγγισης μολυσμένου αίματος, ενώ έχουν παγκοσμίως αναφερθεί μεμονωμένα περιστατικά μετάδοσης μέσω μεταμόσχευσης, από τη μητέρα στο έμβρυο, με το θηλασμό, με το χειρισμό άρρωστων ζώων ή μολυσμένων δειγμάτων από άτομα που δουλεύουν σε εργαστηριακό περιβάλλον.
Συμπτώματα
– Το 80% των ατόμων που μολύνονται από τον ιό, δηλαδή οι 4 στους 5, δεν εκδηλώνουν κανένα απολύτως σύμπτωμα οπότε μπορεί να έχουν μολυνθεί με τον ιό κάποια στιγμή στη ζωή τους και να μην το γνωρίζουν.
– Το 20% αυτών που μολύνονται εμφανίζουν ήπια κλινικά συμπτώματα όπως πυρετό, πονοκέφαλο, πόνο στους μυς και τα κόκκαλα, δερματικά εξανθήματα συνήθως στον κορμό και διόγκωση των λεμφαδένων. Από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι τη στιγμή της εμφάνισης των συμπτωμάτων, μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα 2-14 ημερών, περίοδος που μπορεί να παραταθεί σε ασθενείς με διαταραχές του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Τα συμπτώματα διαρκούν 5-7 ημέρες και υποχωρούν.
– Λιγότερο του 1% των ατόμων που μολύνονται από τον ιό, θα εμφανίσουν σοβαρή κλινική εικόνα με συμμετοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτιδα/εγκεφαλίτιδα). Τα συμπτώματα της σοβαρής νόσου περιλαμβάνουν τον υψηλό πυρετό και έντονο πονοκέφαλο, τον αποπροσανατολισμό και τις διαταραχές συμπεριφοράς, τους σπασμούς, την παράλυση, το κώμα.
Τα άτομα που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρή νόσο και θάνατο είναι οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς και οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών, που λόγω και άλλων νοσημάτων, έχουν επιβαρυμένο ιστορικό.
